Διάγνωση: Διαβήτης. Συμπτώματα, επιπλοκές και θεραπεία

Ο τύπος -2 -Diabetes επηρεάζει τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ηλικία. Σε αυτή την περίπτωση, τα πρώιμα συμπτώματα στη διάγνωση του σακχάρου τύπου -2 -Diabetes μπορεί να είναι αρκετά ήπια, έτσι ώστε οι ασθενείς συχνά να μην υποδηλώνουν καν την παρουσία τους. Σύμφωνα με τους ενδοκρινολόγους, κάθε τρίτος δεν γνωρίζει στις πρώτες φάσεις του διαβήτη τύπου 2 που είναι άρρωστος.

Τα πρώτα σημάδια του σακχαρώδους διαβήτη

Ένα από τα σημάδια που είναι χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης είναι η αύξηση της ανάγκης για νερό. Στα πρώτα στάδια του διαβήτη, ένα σύμπτωμα μπορεί να μην γίνει αισθητό, έτσι ώστε οι ασθενείς να καταργούν την ασθένεια στη θερμότητα ή τη σωματική δραστηριότητα.

Με την επιδείνωση του κράτους, μια αυξημένη δίψα συχνά συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα του διαβήτη: μια γρήγορη ούρηση, ένα αίσθημα ασυνήθιστης πείνας, ξηρό στόμα και αυξανόμενο βάρος, κόπωση, οπτική ρύπανση, εφιάλτες και πονοκεφάλους.

Ο διαβήτης συχνά αποδεικνύεται μόνο μετά τις προφανείς αρνητικές συνέπειες για την υγεία. Για παράδειγμα, οι διαβητικοί ανησυχούν για σταθερές φλεγμονώδεις βλάβες του δέρματος και έλκη που θεραπεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, επαναλαμβανόμενες μυκητιακές λοιμώξεις του κόλπου και του ουροποιητικού συστήματος, των στοματικών κοιλοτήτων (καντιντίαση), της δερματικής κνησμού και της μυκητότητας). Όλα αυτά είναι σημάδια ανάπτυξης της υπεργλυκαιμίας.

Η σεξουαλική δυσλειτουργία αναπτύσσεται σε διαβητικούς και από τα δύο φύλα. Η υπεργλυκαιμία οδηγεί σε βλάβη στα μικρά και μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα των γεννητικών οργάνων, η ευαισθησία μειώνεται, γεγονός που οδηγεί σε έλλειψη φυσικής ικανοποίησης από τη σεξουαλική επαφή (οργασμό).

Επιπλέον, οι συχνές επιπλοκές του διαβήτη στις γυναίκες είναι ξηροί κολπικοί και ανικανότητα στους άνδρες. Οι στατιστικές δείχνουν ότι το 35 έως 70% των ανδρών με διαβήτη τελικά υποφέρουν από ανικανότητα και το 30% των γυναικών αναπτύσσουν σεξουαλική δυσλειτουργία. Οι γυναίκες με διαβήτη χαρακτηρίζονται από έλλειψη σεξουαλικής έλξης, ενθουσιασμού και πόνου δυσπαραντίας στη σεξουαλική επαφή.

Ποιος κινδυνεύει;

Ο κίνδυνος διαβήτη τύπου -2 αυξάνει ορισμένους παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι σχετίζονται τόσο με την επιλογή του τρόπου ζωής όσο και με τις ασθένειες.

Γενικοί παράγοντες κινδύνου και για τα δύο φύλα:

• Ο βαθμός των τριγλυκεριδίων είναι περισσότερο από 250 mg/dL.
• Χαμηλή "χρήσιμη" χοληστερόλη HDL (κάτω από 35 mg/dL).
• Ακτινοβολία (ζωντανά σε ραδιενεργά μολυσμένα μέρη).
• Υποθυρεοειδισμός. Με ένα συνδυασμό υποθυρεοειδισμού (η χαμηλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, που οδηγεί στο ανεπαρκές επίπεδο της κυκλοφορούμενης ορμόνης του θυρεοειδούς αδένα) και στην κατάσταση των αντιβολέων, ο κίνδυνος ανάπτυξης SD2 σε σύγκριση με τους ανθρώπους με την κανονική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι περισσότερο από διπλή.
• Μια δίαιτα χωρίς γλουτένη, ελλείψει ιατρικών πληροφοριών (θα συνταγογραφηθούν άτομα που υποφέρουν από κοιλιοκάκη). Σύμφωνα με την American Heart Association, η καθημερινή χρήση μιας αυξημένης ποσότητας γλουτένης, της φυτικής πρωτεΐνης, η οποία περιέχεται σε δημητριακά (σίκαλη, κριθάρι, βρώμη, σιτάρι), μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη σε φυσιολογικούς ανθρώπους σε σύγκριση με τους υποστηρικτές μιας δίαιτας σιτηρών.
• Η χρήση νικοτίνης.
• Η παχυσαρκία ή η παχυσαρκία, ειδικά γύρω από τη μέση.
• Έλλειψη φυσικών ασκήσεων.
• Παραβιάσεις μεταξύ τους (υπερβολική κατανάλωση πιάτων με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένο κρέας, λίπη, γλυκά και αλκοόλ).
• Κληρονομία.
• Η ηλικία (άτομα άνω των 45 ετών είναι πιο ευαίσθητοι στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου -2 από ό, τι οι νέοι).

Παράγοντες κινδύνου που είναι χαρακτηριστικοί μόνο για τις γυναίκες:

• Διαβήτης εγκυμοσύνης (κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης).
• Τη γέννηση ενός μεγάλου εμβρύου.
• Σύνδρομο SPKU (πολυκυστικά ωοθήκη), καθώς αυτή η ασθένεια αναπτύσσει αντίσταση στην ινσουλίνη.

Διάγνωση διαβήτη σε σακχαρώδη διαβήτη

Σε περίπτωση διαβήτη, ο ενδοκρινολόγος ελέγχει αρχικά το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Ο λόγος για αυτό είναι υπέρβαρο (ο δείκτης μάζας σώματος/ΔΜΣ - περισσότεροι από 25) και οι παράγοντες κινδύνου που αναφέρονται παραπάνω.

Η δοκιμή του καθρέφτη γλυκόζης στο αίμα πρέπει να πραγματοποιείται κάθε τρία χρόνια από 45 σε όλους τους ασθενείς, επίσης με φυσιολογικό βάρος και ελλείψει παραγόντων κινδύνου. Αυτό είναι κατάλληλο επειδή ο κίνδυνος του διαβήτη αυξάνεται με την ηλικία.

Δοκιμές για τον προσδιορισμό της υπεργλυκαιμίας:

• Δοκιμή πλάσματος -γλυκόζης με άδειο στομάχι (FPG). Τίποτα δεν μπορεί να καταναλωθεί μέσα σε οκτώ ώρες πριν από τη δοκιμή, έτσι ώστε η ανάλυση να πραγματοποιείται το πρωί. Το αίμα χρησιμοποιείται για το δείγμα. Η διάγνωση του διαβήτη γίνεται όταν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα υπερβαίνει τα 126 mg/dl.
• Ρίξτε την ανοχή γλυκόζης (OGTT). Η επόμενη δοκιμή για τη διάγνωση του διαβήτη πραγματοποιείται σε δύο φάσεις. Την ημέρα της εξέτασης, η οποία επίσης εκτελείται αυστηρά με το άδειο στομάχι το πρωί, αρχικά καθορίζεται με άδειο στομάχι. Στη συνέχεια, ο ασθενής πίνει 75 g ενός πολύ γλυκού μείγμα, σύμφωνα με το οποίο μετράται το επίπεδο σακχάρου του στο αίμα μετά από δύο ώρες. Ο διαβήτης τοποθετείται όταν ο δείκτης υπερβαίνει τα 200 mg/dL όταν εκτελεί μια στοματική ζύμη για ανοχή στη γλυκόζη.

Ανεξάρτητες δοκιμές επίπεδα σακχάρου στο αίμα

Εκτός από την εφαρμογή των δοκιμών, τα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να ελέγχουν ανεξάρτητα το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Οι ανεξάρτητες δοκιμές παρέχουν μια καλή ιδέα για το βαθμό στον οποίο ο διαβήτης είναι υπό έλεγχο και πώς μπορεί να αλλάξει το σχέδιο θεραπείας για τη νόσο.

Εάν πρέπει να ελέγξετε το επίπεδο σακχάρου στο αίμα:

• Πρώτα απ 'όλα το πρωί, αν είναι δυνατόν, μόλις ξυπνούσαν.
• Πριν και μετά το φαγητό?
• πριν και μετά την εκπαίδευση.
• Πριν πάτε για ύπνο.

Επιπλοκές διαβήτη: Η διάγνωση του διαβήτη είναι επικίνδυνη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια επίμονη μεταβολική διαταραχή λόγω της χρόνιας υπεργλυκαιμίας, η οποία οδηγεί σε βλάβη στη βλάβη σε όλα τα αιμοφόρα αγγεία, τα νεφρά, τα μάτια, τις αρθρώσεις, τα περιφερειακά και κεντρικά νεύρα.

Οι ασθενείς που δεν θεραπεύουν τον διαβήτη απειλούν τις ακόλουθες επιπλοκές:

• Καρδιακές προσβολές. Περίπου δύο από τους τρεις διαβητικούς πεθαίνουν από καρδιακές παθήσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα τείχη των αιμοφόρων αγγείων έχουν υποστεί ζημιά με συνεχώς υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη στο αίμα, γεγονός που οδηγεί στον σχηματισμό θρόμβων αίματος, αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου.
• Διαβητική βλάβη στα νεφρά. Με την πρόοδο του διαβήτη, ο κίνδυνος χρόνιας νεφρικής νόσου αυξάνεται. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη ήττα όλων των αρτηριών και αρτηρίων, σωληναρίων και σπειραματικών συσκευών των νεφρών. Η διαβητική νεφροπάθεια οδηγεί σε σκλήρυνση του νεφρού και την ανάπτυξη νεφρικής ανεπάρκειας (το 44% όλων των περιπτώσεων νεφρικής ανεπάρκειας προκαλούνται από διαβήτη). Μειώνει τον κίνδυνο νεφρικής ανεπάρκειας κατά τον έλεγχο του διαβήτη με φαρμακευτική αγωγή και διατροφή.
• Ζημιά στα μάτια. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αναπτύσσεται με μεγαλύτερη ανεξέλεγκτη υπεργλυκαιμία λόγω βλάβης σε μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία στον αμφιβληστροειδή. Με την πάροδο του χρόνου, η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια οδηγεί σε προοδευτική και σταθερή απώλεια οπτικής. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι η πιο συνηθισμένη αιτία τύφλωσης που αποκτήθηκε σε άτομα ηλικίας μεταξύ 20 και 74 ετών.
• Τύπος -2 διαβήτης και νευρικός πόνος. Το μυρμήγκιασμα, η κώφωση και η αίσθηση των "βελόνων και των στυλό" - όλα αυτά είναι συμπτώματα διαβητικής νευροπάθειας ή βλάβης στα νεύρα που σχετίζονται με υπεργλυκαιμία. Αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα διαγιγνώσκεται συχνότερα στα χέρια, τα πόδια, τα δάχτυλα ή τα πόδια. Μόνο ο έλεγχος του σκληρού διαβήτη μπορεί να αποτρέψει αυτήν την επιπλοκή.
• Πόδια κατεστραμμένα. Η μείωση της ευαισθησίας ως αποτέλεσμα παραβίασης των νευρικών ινών καθιστά δύσκολη τη διάγνωση της κατάστασης των ποδιών. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η παθολογική κατάσταση δεν επιδεινώνεται. Η βλάβη των αιμοφόρων αγγείων που αναπτύσσονται με διαβήτη μειώνει την κυκλοφορία του αίματος όχι μόνο σε μικρά, αλλά και σε μεγάλα αγγεία των ποδιών. Ο συνδυασμός της νευροπάθειας και της αγγειοπάθειας οδηγεί σε βαρύ σύνδρομο - ένα διαβητικό πόδι. Αρχικά, τα έλκη ζωής εμφανίζονται σκληρά, στη συνέχεια στο τελευταίο στάδιο ένα από τις πολύ σοβαρές επιπλοκές του διαβήτη αναπτύσσονται. Μόνο ένας ακρωτηριασμός του ποδιού μπορεί να σώσει τη διάρκεια ζωής ενός διαβητικού σε σοβαρές προχωρημένες περιπτώσεις γάγγρον.

Θεραπεία στη διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη

• Θεραπεία διατροφής. Η απλούστερη και πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη διατήρηση των κανονικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Οι ασθενείς συνιστώνται: ολόκληρα (ελάχιστα ή μη επεξεργασμένα) προϊόντα και φυσικά, σωστά μαγειρεμένα λαχανικά. Μια τέτοια δίαιτα θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος του υπερβολικού βάρους που είναι υποχρεωτικό για τους διαβητικούς. Όλα τα άτομα με διαβήτη τύπου -2 πρέπει να παρακολουθούν την κατανάλωση υδατανθράκων και να μειώσουν τις θερμίδες και να ελέγξουν τη συνολική κατανάλωση λίπους και πρωτεΐνης.
• Μαθήματα αθλητισμού για τη θεραπεία του διαβήτη. Τακτικές φυσικές ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένου του περπατήματος, της κολύμβησης, της ποδηλασίας, βοηθώντας στη μείωση των διαβητικών για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα. Η σωματική δραστηριότητα μειώνει τις αποθέσεις λίπους, μειώνει την αρτηριακή πίεση και βοηθά στην πρόληψη της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων. Οι διαβητικοί τύπου -2 συνιστώνται για τουλάχιστον 5 ημέρες την εβδομάδα για 30 λεπτά μέτριων φυσικών ασκήσεων.
• Μείωση του φορτίου τάσης στο σώμα και το στρες του στρες. Η αγχωτική κατάσταση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τα άτομα με διαβήτη, καθώς το άγχος αυξάνει την αρτηριακή πίεση και το σάκχαρο του αίματος. Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη βοηθούν στη διαχείριση των δύσκολων μεθόδων χαλάρωσης, των ασκήσεων διαλογισμού και αναπνοής.

Μπορείτε να μειώσετε μόνο τον κίνδυνο επιπλοκών του διαβήτη ελέγχοντας το σάκχαρο του αίματος.

Θεραπεία διαβήτη με φαρμακολογικά φάρμακα

• Χάπια. Τα φάρμακα Pourrral συνιστώνται για άτομα με τύπο -2 -diabetes που δεν μπορούν να ελέγξουν επαρκώς το επίπεδο σακχάρου στο αίμα με δίαιτα και φυσικές ασκήσεις. Οι ενδοκρινολόγοι διαθέσιμοι, μια μεγάλη ποικιλία υπογλυκαιμικών φαρμάκων με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωριστά ή σε συνδυασμό. Ορισμένα φάρμακα αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης, άλλα βελτιώνουν τη χρήση ινσουλίνης στο σώμα και εν μέρει εμποδίζουν την πέψη των υδατανθράκων.
• Ινσουλίνη. Για ορισμένους διαβητικούς τύπου -2 και η πρώτη, η ινσουλίνη συνταγογραφείται, μερικές φορές σε συνδυασμό με φάρμακα από του στόματος. Είναι απαραίτητο για τη θεραπεία της "αποτυχίας των βήτα κυττάρων" εάν η δική της ενδογενή ορμόνη δεν παράγεται στο πάγκρεας παρά το υψηλό σάκχαρο στο αίμα.
• Όχι επιτακτική φαρμακευτική αγωγή. Υπάρχουν φάρμακα με τη μορφή ενέσεων που διεγείρουν την παραγωγή ινσουλίνης. Χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου -2 όταν διατηρείται η έκκριση παγκρεατικών κυττάρων.

Πίεση τύπου -2 -Diabetes

Ο διαβήτης τύπου -2 και οι επιπλοκές του μπορούν να αποφευχθούν σε πολλούς ασθενείς. Είναι δυνατόν να μειωθεί η συχνότητα των επιπλοκών του διαβήτη, να παρατηρήσετε μια υγιεινή διατροφή, να πραγματοποιήσετε μέτριες φυσικές ασκήσεις και να υποστηρίξετε ένα υγιές βάρος. Όποιος κινδυνεύει σε κίνδυνο εξετάζεται τακτικά για την παρουσία διαβήτη και αντιααμπέτων προκειμένου να ξεκινήσει η θεραπεία στα αρχικά στάδια της νόσου και να αποτρέψει την ανάπτυξη μακροπρόθεσμων σοβαρών επιπλοκών.