Εάν υπάρχει υποψία σακχαρώδους διαβήτη, η διερεύνηση είναι απολύτως απαραίτητη εάν έχουν εμφανιστεί αισθητές αλλαγές στη λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το πρώτο σήμα μπορεί να είναι η πολυουρία - μια αυξημένη επιθυμία για ούρηση με συνεχές αίσθημα δίψας. Τα κύρια σημάδια του πρώιμου διαβήτη, τα οποία μπορούν να αναγνωριστούν ακόμη και χωρίς εξετάσεις και ιατρική εξέταση, περιλαμβάνουν επίμονη ξηροστομία, αδικαιολόγητη πείνα, μειωμένη δραστηριότητα, όραση και επιδείνωση της ποιότητας του ύπνου.
Τα πρώτα σήματα από το σώμα δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή του ενδοκρινικού συστήματος - εάν παρατηρήσετε ακόμη και 1-2 από τα αναφερόμενα σημάδια, πρέπει να επισκεφθείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό για να υποβληθείτε σε εξέταση. Αυτό βοηθά στον αποκλεισμό της παρουσίας διαβήτη ή στην έγκαιρη επιβεβαίωση του. Είναι αδύνατο να επιτευχθεί πλήρης ανάρρωση από τον διαβήτη όσο δεν υπάρχουν τέτοιες μέθοδοι θεραπείας, αλλά οι μέθοδοι διόρθωσης της νόσου βοηθούν στην αποφυγή της ανάπτυξης επιπλοκών και διασφαλίζουν την ποιότητα ζωής.
Γιατί εμφανίζεται ο διαβήτης;
Η ασθένεια εμφανίζεται λόγω έλλειψης ινσουλίνης, μιας ορμόνης που παράγεται από το πάγκρεας. Η ινσουλίνη είναι βασικός συμμετέχων στην επεξεργασία της γλυκόζης, μιας απλής ένωσης σακχάρου που εισέρχεται στο σώμα με την τροφή. Ως η πιο κοινή πηγή ενέργειας, η γλυκόζη αναλαμβάνει βασικές μεταβολικές λειτουργίες σε όλους σχεδόν τους ιστούς. Πρώτα απ 'όλα, η ινσουλίνη ρυθμίζει το μεταβολισμό των υδατανθράκων: εξαιρετικά σημαντικές ουσίες για το σώμα, οι οποίες μεταφορικά ονομάζονται «καυσόξυλα» για τη διατήρηση της βιωσιμότητας όλων των κυττάρων του σώματος. Η ινσουλίνη βελτιώνει επίσης τη σύνθεση λιπών και πρωτεϊνών και εμποδίζει το σχηματισμό περίσσειας λιπών και υδατανθράκων (γλυκογόνο).
Η εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη είναι μια δυσλειτουργία του παγκρέατος, μια διαταραχή της παραγωγής ινσουλίνης, η οποία έχει πολλές καταστροφικές συνέπειες για την υγεία. Παράγοντες διαφορετικής φύσης οδηγούν σε σακχαρώδη διαβήτη: ασθένειες, έμμεσες αιτίες.
Ανεξάρτητα από το τι πυροδοτεί την εμφάνιση της νόσου, τα πρώτα σημάδια της μειωμένης παραγωγής ινσουλίνης εκδηλώνονται πάντα με υπερβολική, συχνή ούρηση. Η πολυουρία, ως ένδειξη διαβήτη, προκύπτει από υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης (σάκχαρο) στο αίμα: εάν υποβληθεί σε επεξεργασία και απεκκρίνεται με τη σωστή σειρά με υγιή τρόπο, η περίσσεια της συσσωρεύεται σε περίπτωση έλλειψης ινσουλίνης.
Η γλυκόζη είναι μια ουσία με υψηλές οσμωτικές ιδιότητες: έλκει το νερό. Ένα γραμμάριο γλυκόζης μπορεί να αφαιρέσει περίπου 30 ml. Ούρο. Όσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα, τόσο περισσότερη περίσσεια γλυκόζης περνά μέσα από τα νεφρικά σωληνάρια στο ουροποιητικό σύστημα, όπου θα πρέπει να απορροφηθεί πλήρως σε υγιή κατάσταση. Επομένως, η αυξημένη ημερήσια διούρηση, έως και 3-4 λίτρα την ημέρα, είναι ένα από τα συμπτώματα του πρώιμου διαβήτη.
Στο διαβήτη, ανεξάρτητα από τον τύπο και τη σοβαρότητά του, σχεδόν όλες οι μεταβολικές διεργασίες αλλάζουν: η επεξεργασία και η πεπτικότητα των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπών, η ανταλλαγή και η ρύθμιση των ενώσεων γλυκόζης και των μετάλλων μειώνονται και η ισορροπία νερού-αλατιού διαταράσσεται. Για να γίνει διάγνωση, παρακολουθούνται τα δείγματα αίματος και τα επίπεδα γλυκόζης.
Συμπτώματα του διαβήτη
Υπεργλυκαιμία – Η αυξημένη συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα είναι το κύριο σημάδι ανάπτυξης διαβήτη. Ακριβώς όταν εμφανίζεται αυτό το σύμπτωμα συνιστάται να επικοινωνήσετε με ένα ιατρικό ίδρυμα για φυσική εξέταση και διορισμό εξετάσεων. Εκτός από τη συχνή ούρηση λόγω υπεργλυκαιμίας, στον σακχαρώδη διαβήτη εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα και λειτουργικές διαταραχές, ανάλογα με τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου:
- Αυξημένη εφίδρωση
- Μειωμένη οπτική οξύτητα
- Σοβαρή κόπωση
- Συχνό μούδιασμα στα άκρα
- Μυϊκή αδυναμία
- Κνησμός στο δέρμα
- Αργή επούλωση τυχόν πληγών
- Ξαφνικές αλλαγές στο σωματικό βάρος
Τύποι διαβήτη
Η Διεθνής Ταξινόμηση Νοσημάτων περιγράφει πέντε κύριους τύπους σακχαρώδους διαβήτη. Λαμβάνονται επίσης υπόψη οι μορφές της νόσου που σχετίζονται με τον διαβήτη: μεταβολικό σύνδρομο, στεροειδής προέλευση παθολογίας, εκδηλώσεις σε παιδιά και νεογνά, παγκρεατογόνος τύπος, προδιαβήτης κ.λπ. Ωστόσο, όλες αυτές οι μορφές ενώνουν τους κύριους τύπους διαβήτη:
- Ινσουλινοεξαρτώμενος – επίσης νεανική, τύπου 1, αυτοάνοση νόσο του ενδοκρινικού συστήματος (κωδικός E-10).
- Ανεξάρτητο από την ινσουλίνη – αναφέρεται σε διαβήτη τύπου 2, έχει μεταβολική προέλευση (κωδικός E-11).
- Διατροφική – σχετίζεται με ανεπάρκεια, κακή διατροφή, που εκδηλώνεται συχνότερα με διαβήτη τύπου 2 (κωδικός E-12)
- Όλες οι μορφές με επιπλοκές – συμπεριλαμβανομένων νευρολογικών βλαβών, ελκών, κώματος, βλάβης οργάνων (κωδικοί E-13 και E-14).
Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι σημάδια διαβήτη μπορεί να συνοδεύουν την εγκυμοσύνη και αυτή η μορφή της νόσου ταξινομείται ως σχετιζόμενη με την εγκυμοσύνη. Τα συμπτώματα του διαβήτη μπορεί να εμφανιστούν λόγω της κατάποσης άκρως τοξικών ουσιών, αποτελεσματικών φαρμάκων ή δηλητηρίασης με χημικές ενώσεις - αυτές οι μορφές θεωρούνται δευτερεύουσες.
Ανεξάρτητα από τη μορφή του σακχαρώδη διαβήτη, η κύρια θεραπεία αποτελείται από τρία κύρια μέτρα: θεραπεία μείωσης των επιπέδων σακχάρου, σοβαρή διόρθωση του διατροφικού πλάνου, εκπαίδευση των ασθενών σχετικά με τις βασικές αρχές του τρόπου ζωής με παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα (γλυκόμετρο). Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, μια ινσουλινοεξαρτώμενη μορφή, η υπογλυκαιμική θεραπεία πραγματοποιείται με τη μορφή θεραπείας υποκατάστασης με συνεχή λήψη ινσουλίνης διαφορετικών επιδράσεων: μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, καθώς και εξαιρετικά σύντομη πριν από τα γεύματα. Εάν είναι απαραίτητο, η θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με το διαβήτη συνταγογραφείται επιπλέον σύμφωνα με τα θεραπευτικά πρότυπα.
Λάβετε επίσης υπόψη ότι τα πρώτα σημάδια διαβήτη μετά τη διάγνωση δεν επιβεβαιώνονται πάντα. Η παρουσία τους μπορεί να υποδηλώνει και άλλες ασθένειες. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να αγνοήσετε την επιθυμία να διαχειριστείτε μόνοι σας την τρέχουσα κατάσταση - η αυτοθεραπεία μπορεί να είναι λανθασμένη και η σπατάλη χρόνου με διαβήτη οποιουδήποτε τύπου μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της ευημερίας.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι
Η διάγνωση της ινσουλινοεξαρτώμενης μορφής, όταν τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης είναι χρόνια, είναι μια άτυπη αντίδραση του οργανισμού - ο διαβήτης αποδίδεται σε μια αυτοάνοση κατάσταση. Σε αυτή τη μορφή, το σώμα καταστρέφει ακατάλληλα τα δικά του παρόμοια ή μη εχθρικά υγιή κύτταρα. Κανονικά, το ανοσοποιητικό σύστημα πρέπει να καταπολεμήσει ιούς, βακτήρια και άλλα παθογόνα που είναι επικίνδυνα για την υγεία. Σε αυτοάνοσα νοσήματα, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου Ι, καταστρέφονται ιδιαίτερα τα κύτταρα του παγκρέατος.
Η τροφή που καταναλώνεται καθημερινά μετατρέπεται σε γλυκόζη, η οποία εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και απαιτεί τη συμμετοχή ινσουλίνης - δεν παράγεται από το πάγκρεας ή προκύπτει σε ανεπάρκεια λόγω αυτοάνοσης αντίδρασης. Χωρίς ινσουλίνη, η γλυκόζη συσσωρεύεται σταθερά στο αίμα, οδηγώντας σε αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης και, ως αποτέλεσμα, διαβήτη τύπου Ι.
Εκτός από τα αυτοάνοσα αίτια, η εκδήλωση του ινσουλινοεξαρτώμενου σακχαρώδους διαβήτη μπορεί να πυροδοτηθεί και από έναν κληρονομικό παράγοντα. Μια γενετική προδιάθεση δεν αποτελεί εγγύηση ότι η ασθένεια θα εμφανιστεί αναπόφευκτα, αλλά αντιπροσωπεύει μια απειλή, έναν κίνδυνο για την υγεία. Εάν υπάρχει κληρονομικός παράγοντας, είναι επιτακτική ανάγκη να παρακολουθείτε τις διατροφικές συνήθειες, τη διατροφή, την καθημερινή ρουτίνα και την κατάσταση του νευρικού συστήματος - αποφύγετε το άγχος και τις κακές συνήθειες.
Εξωτερικοί παράγοντες συμβάλλουν επίσης στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 1 μέσω της γενετικής προδιάθεσης. Σε μια τέτοια κατάσταση, παίζουν το ρόλο ενός πυροδοτητή αυτοάνοσων αντιδράσεων. Τέτοιες εξωτερικές επιδράσεις μπορεί να είναι λοιμώξεις - ιοί - αλλά και μη μολυσματικά αίτια: τεχνητή σίτιση στη βρεφική ηλικία, διατροφικές διαταραχές, δηλητηρίαση με τοξικές ουσίες, ακτινοβολία, ψυχοκοινωνικές διαταραχές (έντονο στρες).
Ανάλογα με τις επιμέρους παραμέτρους ανοσίας, η ασθένεια εκδηλώνεται μετά από μια λανθάνουσα, ασυμπτωματική φάση - η διάρκειά της ποικίλλει από μήνες έως πολλά χρόνια. Η λανθάνουσα διαδικασία της σταδιακής καταστροφής των παγκρεατικών κυττάρων οδηγεί σχεδόν πάντα σε πλήρη ανεπάρκεια ινσουλίνης. Αυτό απαιτεί ισόβιες ενέσεις ινσουλίνης.
Τα διακριτά συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1 περιλαμβάνουν την ταχύτητα ανάπτυξής του, ειδικά μετά την ανάρρωση από λοιμώξεις:
- Δίψα (πολυδιψία) – η απαίτηση σε υγρά είναι 5 λίτρα την ημέρα και είναι πιο έντονη τη νύχτα και νωρίς το πρωί.
- Διαβήτης (πολυουρία) – ειδικά τη νύχτα.
- Αυξημένη όρεξη (πολυφαγία) – χωρίς προφανή λόγο: αλλαγές στον τρόπο ζωής ή αυξημένη σωματική δραστηριότητα.
Η φυσική εξέταση για τέτοια συμπτώματα αποκαλύπτει γλυκοζουρία (σάκχαρο στα ούρα) και υπεργλυκαιμία (υψηλό σάκχαρο αίματος) οδηγεί σε αυτή την παθολογική κατάσταση. Σε σοβαρές μορφές σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1, εμφανίζεται μια έντονη μυρωδιά ακετόνης των ούρων, οι εξετάσεις δείχνουν αυξημένη πυκνότητα. Μπορεί επίσης να αισθανθείτε μια γεύση ασετόν ή μια συχνή γλυκιά γεύση στο στόμα σας.
Οι πιο πιθανές επιπλοκές του διαβήτη τύπου 1 – Κετοξέωση, νεφρική βλάβη, νευρολογικές εκδηλώσεις, διαταραχές του περιφερικού κυκλοφορικού, πολλαπλές παθολογικές διεργασίες.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου II
Εάν ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 προκαλείται από αυτοάνοσες αντιδράσεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν ή να επηρεαστούν, τότε η νόσος τύπου 2 είναι συνέπεια των ενεργειών του ίδιου του ασθενούς. Ο δεύτερος τύπος είναι μεταβολικής φύσης, διαταραχές που σχετίζονται με το μεταβολισμό. Οι μεταβολικές διαταραχές, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν πέντε βασικούς λόγους:
- Παχυσαρκία – ο υπερβολικός λιπώδης ιστός βλάπτει την ικανότητα των κυττάρων να αλληλεπιδρούν με την ινσουλίνη.
- Έλλειψη κινητικότητας – σωματική αδράνεια (η χαμηλή κατανάλωση γλυκόζης από τα κύτταρα οδηγεί στη συσσώρευσή της στο αίμα).
- Διαταραχές στη διατροφή και στις διατροφικές συνήθειες (συχνή υπερφαγία, άφθονα τρόφιμα πλούσια σε ζάχαρη, υπερβολικές θερμίδες που δεν αντιστοιχούν στην κινητικότητα).
- Ασθένειες του ενδοκρινικού συστήματος (παγκρεατίτιδα, παγκρεατικές βλάβες, ανεπάρκεια της υπόφυσης, δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, επινεφρίδια).
- Οι μολυσματικές ασθένειες είναι συχνά ιογενής φύσης: έρπης, σοβαρές μορφές γρίπης, ηπατίτιδα.
Ο διαβήτης τύπου 2 χαρακτηρίζεται από αργή ανάπτυξη και ήπια συμπτώματα, αλλά ο αριθμός και η συσχέτισή τους μπορεί να υποδηλώνουν την ανάγκη για φυσική εξέταση. Το πρώτο σήμα είναι η πολυουρία, η οποία είναι τυπική για όλους τους τύπους διαβήτη. Η δίψα, η ξηροστομία, η αυξημένη συχνότητα και η ποσότητα ούρησης επιβεβαιώνουν τις περισσότερες φορές την παρουσία σημείων λανθάνοντος διαβήτη.
Πρόσθετες εκδηλώσεις:
- Ενούρηση στην παιδική ηλικία (σπάνια);
- Συχνή ή συνεχής κόπωση, αδυναμία, υπνηλία, λήθαργος.
- Επιδείνωση της ποιότητας του δέρματος (λόγω υψηλού σακχάρου στο αίμα) – λέπτυνση, κνησμός, ερυθρότητα, αρχικά στις μασχάλες και στη βουβωνική χώρα, που σταδιακά εξαπλώνεται στους αγκώνες και την κοιλιά.
- Βλάβες του ουροποιητικού συστήματος – καντιντίαση σε κορίτσια και γυναίκες, λοιμώξεις στους άνδρες.
- Αυξημένη αρτηριακή πίεση;
- Μειωμένη ευαισθησία των άκρων – μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, συχνή αίσθηση κρύου στα χέρια και τα πόδια.
- ζάλη, πονοκέφαλος?
- Ναυτία, έμετος μετά το φαγητό.
Κάθε μία από τις αναφερόμενες ανισορροπίες μπορεί να μην σχετίζεται με τον διαβήτη από μόνη της, αλλά αν εντοπιστούν ακόμη και τρεις από τις αναφερόμενες παθολογίες ή ένας συνδυασμός μεγαλύτερου αριθμού διαταραχών υγείας, αξίζει σίγουρα να εξεταστεί.
Η ζώνη κινδύνου είναι άτομα άνω των 40 ετών, υπέρβαρα, ακόμη και μετά από ακραίο μακροχρόνιο στρες. Η λήψη ινσουλίνης, όπως απαιτείται στον διαβήτη τύπου 1, δεν είναι απαραίτητη στη μεταβολική μορφή της νόσου. Η θεραπεία του δεύτερου τύπου είναι πρωτίστως διόρθωση του διατροφικού σχεδίου. Πολύ λιγότερο συχνά, μπορεί να απαιτούνται φάρμακα για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα: φάρμακα για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου. Οι ενέσεις ινσουλίνης είναι εξαιρετικά σπάνιες για τον διαβήτη τύπου 2, αλλά μπορεί να είναι απαραίτητες υπό ορισμένες συνθήκες.
Οι πιο πιθανές επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 – Μη αλκοολικές λιπώδεις βλάβες του ήπατος, κώμα με υψηλό κίνδυνο θανάτου σε τρεις μορφές (γαλακτικό οξύ, υπογλυκαιμία), βλάβη των αρθρώσεων, μειωμένη κινητικότητα, νευροπάθεια (βλάβη στα περιφερικά νεύρα), εγκεφαλοπάθεια, ανισορροπίες στον ψυχολογικό τομέα (νεύρωση, κατάθλιψη κ.λπ.).
Διαβήτης κύησης
Επίσημα, μια τέτοια ανισορροπία στο σώμα μιας εγκύου γυναίκας δεν μπορεί να ονομαστεί πλήρως διαβήτης, καθώς αυτό το φαινόμενο είναι συχνά προσωρινού χαρακτήρα και εξαφανίζεται μετά τον τοκετό ή μια ορισμένη περίοδο θηλασμού. Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν έχει τέτοιες ιδιότητες, αφού η παθολογία δεν θεραπεύεται, αλλά μόνο διορθώνεται. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το σώμα της μέλλουσας μητέρας μπορεί να εμφανίσει ένα ορισμένο επίπεδο συμπτωμάτων πραγματικού διαβήτη:
- Αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα - πάνω από 5,5 mmol/l.
- Πολυουρία – όπως και με όλες τις άλλες μορφές της νόσου.
- Ανεξέλεγκτη όρεξη.
- Επιδείνωση της όρασης – η λεγόμενη «ομίχλη» στα μάτια.
Στην κλινική πράξη, ο διαβήτης κύησης είναι σπάνιος. Οι αυξήσεις στα επίπεδα σακχάρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορούν να εξηγηθούν από άλλα προσωρινά χαρακτηριστικά του σώματος. Επομένως, δεν χρειάζεται πρόωρη ανησυχία: εάν παρατηρήσετε σημάδια σακχαρώδους διαβήτη, πρέπει να ενημερώσετε σχετικά τον γιατρό που επιβλέπει την εγκυμοσύνη και να υποβληθείτε σε εξετάσεις, να κάνετε τις απαραίτητες εξετάσεις για να επιβεβαιώσετε ή να αποκλείσετε τη διάγνωση. Ειδικότερα, εάν είστε υπέρβαροι, παχύσαρκοι, έχετε ιογενή νόσο ή έχετε κληρονομική προδιάθεση, είναι απαραίτητο ένα τεστ υποψίας εάν υπάρχουν τέτοιες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Δεδομένου ότι αυτός ο τύπος ασθένειας εμφανίζεται σπάνια και είναι προσωρινός, ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης δεν έχει τις ίδιες σοβαρές επιπλοκές που είναι χαρακτηριστικές των τύπων 1 και 2. Ωστόσο, αξίζει να δοθεί προσοχή στον έλεγχο των συμπτωμάτων και να αφιερώσετε χρόνο για να υποβληθείτε σε φυσική εξέταση μετά τη γέννηση, προκειμένου να αποκλειστεί η εμφάνιση μιας πραγματικής μορφής παθολογίας πανομοιότυπης με τον διαβήτη τύπου 2.
Φάρμακα για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη
Όλα τα φάρμακα που λαμβάνουν οι ασθενείς με διαβήτη μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες:
- Μέσα για τη διόρθωση των επιπέδων σακχάρου – φάρμακα για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα.
- Ινσουλίνη – Αντικατάσταση ένεσης για την έλλειψη της δικής σας ορμόνης.
- Συμπτωματικά φάρμακα - για τον έλεγχο και τη θεραπεία των συμπτωμάτων των ασθενειών που σχετίζονται συχνότερα με τον σακχαρώδη διαβήτη. Αντιυπερτασικά, διουρητικά, οφθαλμολογικοί παράγοντες, γενικά τονωτικά, αναγεννητικά και επανορθωτικά, μεταβολικά διορθωτικά κ.λπ.
Τα θεραπευτικά σχήματα για τον διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 θα είναι θεμελιωδώς διαφορετικά. Η ινσουλινοεξαρτώμενη μορφή απαιτεί έναν εξαιρετικά λεπτομερή κατάλογο και δοσολογία ινσουλίνης καθώς και τη συμβατότητα διαφορετικών ομάδων φαρμάκων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ακολουθείτε αντιεπαγγελματικές συστάσεις. Η θεραπεία του δεύτερου τύπου ασθένειας, η οποία δεν απαιτεί τη χορήγηση ινσουλίνης, βασίζεται συχνά στη σωστή διατροφή και τη λήψη συμπτωματικών φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων βιταμινών, φαρμάκων για τη διόρθωση του μεταβολισμού των λιπιδίων και την καταπολέμηση της παχυσαρκίας. Ωστόσο, η δημιουργία μιας δίαιτας και η ανάγκη συνταγογράφησης πολλών φαρμάκων αξιολογούνται μόνο από τον θεράποντα ιατρό και διορθώνονται εάν αλλάξουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Δεν επιτρέπεται η αυτοθεραπεία.