σακχαρώδης διαβήτης

σακχαρώδης διαβήτης- αποτυχία μεταβολικών διεργασιών λόγω έλλειψης ινσουλίνης και σημαντικής αύξησης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η νόσος είναι χρόνια και όχι σπάνια εξελίσσεται. Η αστάθεια στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρες καταστάσεις (δηλαδή, υπερ- και υπογλυκαιμικό κώμα).

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ο διαβήτης κατέχει τη δεύτερη θέση στη λίστα με τις πιο κοινές μεταβολικές παθήσεις (η παχυσαρκία στην πρώτη θέση). Διαγιγνώσκεται σε περίπου το ένα δέκατο του πληθυσμού παγκοσμίως. Δεδομένου ότι η παθολογία μπορεί να είναι ασυμπτωματική, οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι ο πραγματικός αριθμός είναι αρκετές φορές υψηλότερος.

Η έννοια της ινσουλίνης

σακχαρώδης διαβήτηςλόγω έλλειψης ινσουλίνης. Χαρακτηρίζεται από διαταραχές στον μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπών. Η ινσουλίνη, η οποία συμμετέχει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, διασφαλίζει τη σύνθεση και τη χρήση του γλυκογόνου στο ήπαρ και αποτρέπει τη διάσπαση των υδατανθράκων.

Κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, η ινσουλίνη ενεργοποιεί τη σύνθεση νουκλεϊκών οξέων και πρωτεϊνών και εμποδίζει την αποδόμησή τους. Η επίδραση αυτού του συστατικού στον μεταβολισμό των λιπιδίων είναι η αύξηση του ρυθμού εισόδου γλυκόζης στα ηπατοκύτταρα, η έναρξη διεργασιών των ενεργειακών κυττάρων, η επιβράδυνση της διάσπασης του λίπους και η βελτίωση της σύνθεσης λιπαρών οξέων. Ακόμη και χωρίς ποσότητα παροχής ινσουλίνης, το νάτριο δεν μπορεί να εισέλθει στα κύτταρα.

μορφές της νόσου

Ο διαβήτης ταξινομείται ανάλογα με τη σοβαρότητά του σε ήπιο, μέτριο και σοβαρό. Υπάρχουν 4 κύριες κλινικές μορφές αυτής της νόσου:

1. Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος). Εντοπίζεται σε άτομα κάτω των 35 ετών και σε μικρά παιδιά. Προκαλείται από την πλήρη διακοπή της φυσικής παραγωγής ινσουλίνης, που απαιτεί από τους ασθενείς να κάνουν ένεση αυτής της ορμόνης.
2. Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (μη ινσουλινοεξαρτώμενος). Εμφανίζεται σε άτομα μετά από 40-50 χρόνια λόγω μη φυσιολογικής ευαισθησίας των ιστών στην ινσουλίνη. Εκδηλώνεται με παραβίαση της πεπτικότητας της ζάχαρης και δεν απαιτεί την ένεση ινσουλίνης.
3. Συμπτωματικός (δευτεροπαθής) σακχαρώδης διαβήτης. Συνέπεια άλλης ασθένειας (π. χ. του παγκρέατος). Μπορεί επίσης να εμφανιστεί λόγω μακροχρόνιας φαρμακευτικής αγωγής, να είναι αποτέλεσμα συγγενών γενετικών παθολογιών.
4. Ο σακχαρώδης διαβήτης σχετίζεται με την κακή διατροφή στην παιδική ηλικία. Συνήθως υποφέρουν από κατοίκους των τροπικών περιοχών.

Ανατέθηκε σε ξεχωριστή ομάδαδιαβήτης κύησης σε έγκυες γυναίκες.

Η ταξινόμηση της νόσου κατά το ποσό της αποζημίωσης έχει ως εξής:

• αντισταθμιστικό (ο ασθενής δεν παραπονιέται για την κατάστασή του, επίπεδο γλυκόζης νηστείας - έως 7 mmol / l, κατά τη διάρκεια της ημέρας - έως 9 mmol / l).
• υποαντισταθμιστικά (τα συμπτώματα είναι κρυφά, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα κυμαίνονται από 8 έως 11 mmol / l).
• αντισταθμιστικό (ένα άτομο παραπονιέται για γενική κακουχία, τα συμπτώματα του διαβήτη είναι έντονα, το επίπεδο σακχάρου υπερβαίνει τα 11 mmol / l).

αιτίες του διαβήτη

Ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 είναι οι πιο συχνοί. Η ινσουλινοεξαρτώμενη μορφή της νόσου προκαλείται από την καταστροφή των β-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη και την αυτοάνοση βλάβη στο πάγκρεας. Τα σημάδια της παθολογίας εμφανίζονται συνήθως μετά από:

• ερυθρά, ιογενής ηπατίτιδα, παρωτίτιδα.
• Δηλητηριώδης επίδραση στον οργανισμό από φυτοφάρμακα, νιτροζαμίνες, φάρμακα κ. λπ.

Είναι αυτές οι ασθένειες που προκαλούν την καταστροφή των παγκρεατικών κυττάρων. Όταν επηρεάζεται περισσότερο από το 80% των β-κυττάρων, εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια σακχαρώδους διαβήτη.

Ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης χαρακτηρίζεται από αντίσταση των ιστών στην ινσουλίνη. Σε αυτή την περίπτωση, το επίπεδο της ορμόνης στο αίμα μπορεί να είναι φυσιολογικό ή αυξημένο, αλλά τα κύτταρα να μην το αντιλαμβάνονται. Περίπου το 85-90% όλων των ασθενών πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (κυρίως ηλικιωμένοι). Σε υπέρβαρα άτομα, εμφανίζεται λόγω της αδυναμίας διεξαγωγής της ινσουλίνης μέσω του λιπώδους ιστού.

Με την αντίσταση στην ινσουλίνη στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η ποσότητα της γλυκόζης που εισέρχεται στα κύτταρα μειώνεται απότομα και η ποσότητα που περιέχεται στο αίμα αυξάνεται. Τότε ο οργανισμός ξεκινά τους αντισταθμιστικούς μηχανισμούς πρόσληψης γλυκόζης. Ως αποτέλεσμα, η σορβιτόλη, οι γλυκοζαμινογλυκάνες και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη συσσωρεύονται στους ιστούς. Η σορβιδόλη προκαλεί την ανάπτυξη καταρράκτη, νευροπάθεια, μικροαγγειοπάθεια, οι γλυκοζαμινογλυκάνες βλάπτουν τα αιμοφόρα αγγεία.

Για να πάρει την ενέργεια που λείπει, το σώμα αρχίζει να διασπά την πρωτεΐνη. Αυτό οδηγεί σε μυϊκή δυστροφία. Η διαδικασία της υπεροξείδωσης του λίπους ενεργοποιείται, τα κετονοσώματα (τοξικά στοιχεία αποσύνθεσης) αρχίζουν να συσσωρεύονται.

Για να αφαιρεθεί η περίσσεια ζάχαρης, ένας ασθενής με ινσουλινοεξαρτώμενη μορφή πρέπει να ουρεί περισσότερο. Μαζί με τη γλυκόζη, μεγάλη ποσότητα υγρού αποβάλλεται από το σώμα. Αναπτύσσεται αφυδάτωση. Λόγω της έλλειψης γλυκόζης, τα αποθέματα ενέργειας μειώνονται επίσης - ο ασθενής αρχίζει να χάνει γρήγορα βάρος.

Παράγοντες που συμβάλλουν στον διαβήτη

Μεταξύ των παραγόντων που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, οι γιατροί διακρίνουν:

• η παρουσία υπερβολικού βάρους ·
• γενετική προδιάθεση (περίπου το 9% των ασθενών είναι άτομα των οποίων οι συγγενείς έχουν επίσης διαβήτη).
• Υποσιτισμός (έλλειψη φυτικών ινών στο πλαίσιο της αυξημένης κατανάλωσης υδατανθράκων).
• Λήψη διαβητογόνων φαρμάκων (διουρητικά, γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες, κυτταροστατικά, αντιυπερτασικά κ. λπ. ).
• καρδιαγγειακές παθήσεις.

Συμπτώματα του διαβήτη

Ο διαβήτης τύπου 1 αναπτύσσεται πάντα γρήγορα, ο τύπος 2, αντίθετα, αργά. Δεν αποκλείεται ασυμπτωματική πορεία της νόσου. Κλινικά, οι ινσουλινοεξαρτώμενες και οι μη ινσουλινοεξαρτώμενες μορφές εκδηλώνονται με διαφορετικούς τρόπους. Τα κοινά συμπτώματα είναι:

• ξηροστομία, επίμονη δίψα, αναγκάζοντας τον ασθενή να πιει έως και 7-10 λίτρα νερό.
• υπερβολική και συχνή ούρηση (πολυουρία).
• αυξημένη όρεξη (πολυφαγία).
• κάψιμο / φαγούρα / ξηρότητα του δέρματος, βλεννογόνων, φλύκταινες στο δέρμα.
• αυξημένη κόπωση, αϋπνία, μειωμένη απόδοση.
• θολή όραση;
• Κράμπες.

Σημάδια διαβήτη τύπου 1

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 εκδηλώνεται εκτός από τα παραπάνω συμπτώματα:

• ναυτία, έμετος?
• ξαφνική απώλεια βάρους.

Τα παιδιά μπορεί επίσης να έχουν πρόβλημα στην ούρηση (ειδικά τη νύχτα).

Με αυτή τη μορφή, οι υπογλυκαιμικές και υπεργλυκαιμικές καταστάσεις είναι συχνές, που απαιτούν επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Σημάδια διαβήτη τύπου 2

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 εκδηλώνεται εκτός από τα συνήθη συμπτώματα:

• επιβράδυνση της διαδικασίας επούλωσης των πληγών.
• μούδιασμα ποδιών?
• παραισθησία?
• η εμφάνιση μαλλιών στο πρόσωπο και η απώλεια τους στα πόδια.
• ο σχηματισμός ξανθώματος (κιτρίνισμα) στο σώμα.
• Βολβοκολπίτιδα και βαλανοποσθίτιδα.

Με προοδευτικό μη ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη, όλοι οι τύποι μεταβολισμού διαταράσσονται, η ανοσία μειώνεται σημαντικά. Με μακρά πορεία της νόσου, παρατηρείται οστεοπόρωση (καταστρέφεται ο οστικός ιστός), εμφανίζονται πόνοι στις αρθρώσεις, στα οστά, υπεξαρθρώσεις και εξαρθρήματα των αρθρώσεων και των σπονδύλων, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε αναπηρία.

Εάν εμφανίσετε παρόμοια συμπτώματα, επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό σας. Είναι πιο εύκολο να αποτρέψεις μια ασθένεια παρά να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες.

διάγνωση διαβήτη

Η παρουσία σακχαρώδους διαβήτη επιβεβαιώνεται από υψηλό επίπεδο γλυκόζης (πάνω από 6, 5 mmol / l) στο τριχοειδές αίμα με άδειο στομάχι. Δεν υπάρχει γλυκόζη στα ούρα υγιών ανθρώπων γιατί το λεγόμενο νεφρικό φίλτρο εμποδίζει τη διέλευσή του. Αλλά όταν το επίπεδό του στο αίμα αυξάνεται στα 8, 8-9, 9 mmol / l, η εργασία των νεφρών διαταράσσεται - η γλυκόζη εισέρχεται στα ούρα.

Εάν υπάρχει υποψία ασθένειας, ο γιατρός συνταγογραφεί εξέταση για τον ασθενή. Περιλαμβάνει τη διεξαγωγή μιας σειράς δοκιμών για τον προσδιορισμό:

• γλυκόζη στο τριχοειδές αίμα.
• κετονοσώματα και γλυκόζη στα ούρα.
• γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη?
• Ινσουλίνη και C-πεπτίδιο στο αίμα (στον τύπο 1 αυτοί οι δείκτες μειώνονται, στον τύπο 2 σχεδόν δεν αλλάζουν).

Επιπλέον, ο ασθενής υποβάλλεται σε ειδικό stress test. Η περιεκτικότητα σε ζάχαρη προσδιορίζεται με άδειο στομάχι και μία έως δύο ώρες μετά την κατανάλωση ενός γλυκού υγρού.

Το τεστ θεωρείται θετικό εάν δείχνει πάνω από 6, 6 mmol/l στην πρώτη μέτρηση και πάνω από 11, 1 mmol/l στη δεύτερη μέτρηση. Η απουσία της νόσου υποδεικνύεται από ένα επίπεδο γλυκόζης νηστείας μικρότερο από 6, 5 mmol / l και μετά από 1-2 ώρες - λιγότερο από 7, 7 mmol / l.

Επιπλέον, για να αποκλειστεί η παρουσία επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη, μπορούν να πραγματοποιηθούν τα ακόλουθα:

• ρεοεγκεφαλογραφία;
• ρεοβασογραφία των ποδιών?
• υπερηχογράφημα των νεφρών?
• ΗΕΓ του εγκεφάλου.

θεραπεία του διαβήτη

Η θεραπεία του διαβήτη στοχεύει:

• ομαλοποίηση όλων των μεταβολικών διεργασιών.
• μείωση του επιπέδου της γλυκόζης στο αίμα σε φυσιολογικές τιμές.
• πρόληψη σοβαρών επιπλοκών.

Η βάση του είναι η διατροφική θεραπεία. Η διατροφή του ασθενούς επιλέγεται λαμβάνοντας υπόψη το φύλο, την ηλικία, το βάρος και το επίπεδο σωματικής του δραστηριότητας. Στην ινσουλινοεξαρτώμενη νόσο, οι υδατάνθρακες πρέπει να καταναλώνονται μία φορά της ημέρας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να ελέγξετε τα επίπεδα σακχάρου σας και, εάν χρειάζεται, να τα προσαρμόσετε κάνοντας ένεση ινσουλίνης. Είναι επίσης σημαντικό να αποφεύγετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.

Με μια μη ινσουλινοεξαρτώμενη μορφή, όλα τα γλυκά πρέπει να αποκλείονται εντελώς από τη διατροφή. Είναι επίσης σημαντικό να μειωθεί η συνολική περιεκτικότητα σε θερμίδες των γευμάτων που καταναλώνονται. Οι διαβητικοί πρέπει να τρώνε μερικές μερίδες. Θα σας δείξουν προϊόντα με γλυκαντικά (φρουκτόζη, ασπαρτάμη κ. λπ. ).

Η δίαιτα μπορεί να εξαλείψει τα συμπτώματα ακόμη και του ήπιου διαβήτη. Σε άλλες περιπτώσεις, δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς φάρμακα. Στον τύπο 1, χρησιμοποιείται ινσουλινοθεραπεία, στον τύπο 2, χρησιμοποιούνται υπογλυκαιμικά φάρμακα.

ινσουλινοθεραπεία

Η ινσουλίνη πρέπει να χορηγείται με συνεχή παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στα ούρα και στο αίμα. Ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους, οι ινσουλίνες είναι βραχείας, μακράς και ενδιάμεσης δράσης. Φάρμακα μακράς δράσης χορηγούνται μία φορά την ημέρα. Συχνά συνταγογραφούνται μαζί με τους άλλους δύο τύπους ινσουλίνης για να αντισταθμίσουν πλήρως την πάθηση.

Η υπερβολική δόση ινσουλίνης οδηγεί σε απότομη πτώση του σακχάρου στο αίμα, η οποία είναι γεμάτη με απειλητικό για τη ζωή υπογλυκαιμικό κώμα. Επομένως, είναι σημαντικό να τηρείτε το θεραπευτικό σχήμα που συνιστά ο γιατρός.

Οι παρενέργειες της ινσουλινοθεραπείας περιλαμβάνουν:

• οίδημα, πόνος και ερυθρότητα στο σημείο της ένεσης.
• αλλεργική αντίδραση;
• Λιποδυστροφία (ο λιπώδης ιστός αποτυγχάνει, θα λέγαμε, στο σημείο της ένεσης της ινσουλίνης).

Φάρμακα που μειώνουν το σάκχαρο

Τα δισκία μείωσης του σακχάρου αποτελούν συμπλήρωμα της δίαιτας. Είναι των εξής τύπων:

• διγουανίδια. Αποτρέπουν την απορρόφηση της γλυκόζης από τα έντερα, κορεσίζοντας τους περιφερειακούς ιστούς με αυτήν.
• παρασκευάσματα σουλφονυλουρίας. Προώθηση της σύνθεσης ινσουλίνης από τα παγκρεατικά κύτταρα, υποστήριξη της απορρόφησης του σακχάρου από τους ιστούς.
• Αναστολείς της άλφα γλυκοσιδάσης. Ελέγξτε το επίπεδο σακχάρου στο αίμα και μην το αφήσετε να αυξηθεί απότομα. βελτίωση της σύνθεσης ινσουλίνης.
• μεγλιτινίδες. Να μειώσει σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης.
• θειαζολιδινεδιόνες. Μειώστε τη ζάχαρη που εκκρίνεται από το συκώτι.

Για να βελτιωθεί η κατάστασή τους, τα υπέρβαρα άτομα που έχουν διαγνωστεί με οποιοδήποτε τύπο διαβήτη θα πρέπει να επαναφέρουν το βάρος τους στο φυσιολογικό.

διατροφή

Με τον διαβήτη μπορείτε να φάτε:

• Μαύρο ψωμί?
• Ζωμοί μαγειρεμένοι με λαχανικά, κρέας ή ψάρι.
• κρέας πουλερικών, βοδινό κρέας, ψάρι.
• Λαχανικά;
• δημητριακά, ζυμαρικά, όσπρια?
• αυγά κοτόπουλου?
• ξινά μούρα, φρούτα.
• Προϊόντα γαλακτικού οξέος (η ποσότητα πρέπει να συζητηθεί με τον θεράποντα ιατρό).
• Τσάι, φυσικός καφές, χυμοί (είναι σημαντικό να μην πίνετε περισσότερα από 5 ποτήρια).
• λαχανικά / βούτυρο?
• σάλτσες γάλακτος.

Τα ακόλουθα εμπίπτουν στην απαγόρευση:

• Αρτοσκευάσματα, γλυκά?
• μουστάρδα, πιπέρι?
• καπνιστό κρέας, κονσέρβες, τουρσιά.
• Αλκοόλ;
• Λίπος;
• γλυκά αποξηραμένα φρούτα.

Γιατί είναι επικίνδυνος ο διαβήτης;

Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να επισκέπτονται ενδοκρινολόγο. Αυτή η ασθένεια δεν μπορεί να ονομαστεί αβλαβής. Μπορεί να προκαλέσει:

• πολυνευροπάθεια (οίδημα και επιδείνωση της ευαισθησίας των άκρων).
• αγγειοπάθεια (αυξημένη αγγειακή διαπερατότητα).
• ρινοπάθεια (καταστροφή του αμφιβληστροειδούς, φλεβών, αρτηριών και τριχοειδών αγγείων των ματιών, διαταραχή της όρασης, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς).
• νεφροπάθεια (νεφρική ανεπάρκεια, μειωμένη νεφρική λειτουργία).
• διαβητικό πόδι (διαταραχές του κυκλοφορικού στα κάτω άκρα, πόνος στα πόδια, καταστροφή των αρθρώσεων και των οστών των ποδιών).

Το υπερ- και υπογλυκαιμικό κώμα στον διαβήτη μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

πρόληψη ασθενείας

Η πρόληψη του διαβήτη τύπου 1 παρέχει αύξηση της ανοσίας, τον αποκλεισμό της τοξικής επίδρασης των τοξικών παραγόντων στο πάγκρεας. Για να αποκλειστεί η εμφάνιση της νόσου τύπου 2, είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε το βάρος και να τρώτε σωστά.